Rozdział VI:

Let's make the headlines, loud and clear. The best things suddenly happen when you are here.[1]

         Zleceniom z „El Mundo Deportivo” nie potrafiłam odmówić. Tak samo zresztą było z „Marcą”. To tym dwu pismom zawdzięczałam moją karierę. To w nich nauczyłam się wszystkiego. Więc, kiedy mój dawny szef zadzwonił z prośbą, czy nie mogłabym przeprowadzić wywiadu z bardzo niechętnym do tego piłkarzem… Od razu się zgodziłam. Potem okazało się, że tym trudnym orzechem do zgryzienia był sam pan Gerard Piqué Bernabeu. Ale na wycofanie się było już za późno. A zresztą, co mi tam? I tak byłam w Barcelonie ze względu na nagrywanie piosenki z Pinto. Wkręciłam się w tę jego akcję. Mało tego, aby zrobiło się o niej głośniej na świecie, na oczach milionów internautów zrobiłam sobie na wewnętrznej stronie przedramienia tatuaż, głoszący „Ve A por Tus Sueños”. Filmik z nagraniem trafił do sieci i szybko rozszedł się po wielu krajach. Kolejny sukces.

         Upięłam włosy, zrobiłam makijaż, założyłam koronkową mini od Saint Laurenta, a na to czarne wdzianko i czarne botki na szpilce od Louboutina.

Przejrzałam się po raz ostatni w lustrze i wyruszyłam. Na miejsce spotkania piłkarz wybrał kameralną kawiarnię, w której mieliśmy mieć zapewniony całkowity spokój i prywatność. Żadnych niechcianych gości, którzy mogliby przeszkodzić w spotkaniu.

         Kiedy dotarłam do Spice Cafe przy Margarit, blondyn już pił kawę. Był przed czasem. Gdy podeszłam do stolika, szeroko się uśmiechnął i pokazał, bym usiadła. Grzecznie się przywitałam, zamówiłam latte i oczekiwaniu na kawę, wszystko sobie przygotowałam. Na stole położyłam dyktafon. Upiłam łyk trunku, włączyłam urządzenie i zaczęłam moją pracę.

– Od czasu gola w finale EURO2016 jesteś na ustach wszystkich – starałam się zachowywać naturalnie, ale przenikliwy wzrok piłkarza raczej mi tego zadania nie ułatwiał, a wręcz przeciwnie.

– Nie na tych, na których chciałbym być – potarł palcem wskazującym dolną wargę. Poruszyłam się na krześle.

– Co zmieniła wygrana w twoim życiu?

– Nic.

– Nie cieszysz się z Mistrzostwa? – zdziwiłam się.

– Tego nie powiedziałem.

– To prawda, że dostałeś podwyżkę w klubie?

– Następne pytanie – zaczynał mnie już wyraźnie wkurzać, toteż postanowiłam sięgnąć po cięższe uzbrojenie. I bardziej złośliwe.

– To prawda, że chcieli cię wyrzucić z drużyny przez liczne balangi tuż po powrocie z Francji? – zapytałam słodko.

– Heh, nie – zaśmiał się.

– Ale nie zaprzeczysz, że imprezowałeś?

– Nie.

– Dlaczego to robiłeś? – drążyłam.

– A dlaczego by nie?

– Jakie masz plany na najbliższe lata?

– Nie wiem – wzruszył ramionami. Wcisnęłam guziczek i wrzuciłam dyktafon do torebki.

– Jak nie masz ochoty odpowiadać na moje pytania, to nie umawiaj się ze mną na wywiad, bo marnujesz tylko mój czas – podniosłam się i już chciałam wyjść, ale…

– No, no, nie wiedziałem, że socio numer 139 982 jest taka nerwowa – zachichotał, a ja się odwróciłam w jego stronę.

– Co? Skąd ty to wiesz? – popatrzyłam na niego morderczym wzrokiem.

– Dużo wiem. Zwłaszcza o tobie, panienko.

– Kłamiesz – zmrużyłam oczy, oparł się wygodnie o krzesło.

– Ria Blanca Murillo Saldaña. Urodzona 29 listopada 1991 roku o godzinie 18:17 w Calatayud. Pod koniec 2008 roku przeprowadziłaś się do Bilbao, gdzie studiowałaś dziennikarstwo, filologię i zarządzanie. Pisałaś do lokalnej gazety. Rok później zainteresowała się tobą „Marca”. Przeniosłaś się do stolicy. Zbierałaś szlify, a twoja kariera nabierała tempa. Relacjonowałaś tamtejsze derby. To stąd tak świetnie znasz się z Casillasem, Benzemą i Ramosem. Rok 2012 rozpoczęłaś już w Barcelonie jako dziennikarka „El Mundo Deportivo”. Canal+ zatrudnił cię jako wysłanniczkę na EURO2012. A tak przy okazji, świetna relacja po meczu finałowym. – puścił mi oczko – W 2006 roku twoi rodzice się rozwiedli. Matka sobie nie radziła. Miała depresję. 14 stycznia 2008 roku zdarzył się wypadek. Były złe warunki atmosferyczne. Dzień wcześniej miała miejsce ogromna śnieżyca. Rozpędzony pijany kierowca nie wyhamował i potrącił ją na przejściu dla pieszych. Zginęła na miejscu. Ty to widziałaś. Ojciec się tobą nie zainteresował, trafiłaś pod opiekę dziadka. Słynnego w całej Barcelonie członka zarządu FCB Jorge Eduardo Saldaña Ramireza, który powrócił do Aragonii. Jednak po niespełna roku uciekłaś z domu i przeprowadziłaś się. Po kilku latach, a w sumie zaraz po rozpoczęciu sezonu 2012/13 wyjechałaś z Hiszpanii i podróżowałaś po świecie, jednak nigdzie nie zagościłaś na dłużej.

– Skąd ty to wszystko…

– Mam swoje kontakty. – uśmiechnął się – Lubię wiedzieć, kto będzie mnie wypytywał o moje życie. A poza tym lubię ciebie. Tak więc dwie pieczenie na jednym ogniu – przeciągnął się błogo, a moje serce automatycznie przyspieszyło.

– A… Wiesz, dlaczego wyjechałam z Hiszpanii? – wyszeptałam z przerażeniem. Miałam nadzieję, że nie dowiedział się wszystkiego.

– Jeszcze nie. Ale dowiem się, spokojnie.

– Nie rób tego – popatrzyłam na niego błagalnie.

– Co? – był zbity z tropu – Czemu? To źle, że chcę się czegoś o tobie dowiedzieć? Skoro sama nie dałaś mi szansy się poznać, to znalazłem inny sposób.

– Po prostu tego nie rób. Proszę. Odpuść sobie. W ogóle o mnie zapomnij. Ja już pójdę. Żegnam, panie Piqué.

– Ale poczekaj, co z wywiadem?

– Ktoś do pana zadzwoni w sprawie nowego terminu. Obiecuję, że zjawi się ktoś kompetentny.

– Ale… Ria, poczekaj! – krzyknął, ale ja już zdążyłam wybiec na ulicę i złapać taksówkę. Podałam adres hotelu i ze łzami w oczach wyglądałam przez okno. Tyle lat poszło na marne. Znowu dorwały mnie wspomnienia. Gerard dowiedział się o moim dzieciństwie, ale nie wiedział jeszcze najgorszego. Nie znał powodu, dla którego opuściłam Hiszpanię…

---

[1] Spice Girls „Headlines (Frienship never ends)”                                                               

[Stwórzmy nagłówek, głośny i jasny. Najlepsze rzeczy dzieją się nagle, kiedy tu jesteś.]

***
Cóż, Gerard właśnie odkrył przed Wami kolejne fakty na temat Rii. Jednak nie myślcie, że wiecie już o niej wszystko. Ta dziewczyna jest pełna tajemnic. Pozostała jeszcze ta najważniejsza. Czy piłkarzowi uda się ją odkryć? Co teraz zrobi Ria? Wyjedzie? Skorzysta z pomocy przystojnego gracza Los Blancos? Jakie są Wasze przewidywania? Piszcie - nie gryzę. ;)